Ik ben René Barkema, ik ben predikant.
Tijdens mijn opleiding theologie wist ik één ding zeker: ik word nooit dominee. En ergens ben ik dat ook nooit geworden.
Bij het woord ‘dominee’ dacht ik namelijk altijd aan iemand die alles alleen doet en overal het initiatief in neemt. Zo werk ik helemaal niet.
Ik ben blij dat ik de ruimte heb om een heel eigen invulling aan het predikantschap te geven. Daardoor heb ik nooit spijt gehad van mijn keuze om toch dominee te worden.
Hier op aarde wordt het niet perfect en daar moeten we mee dealen
In mijn werk is er alle ruimte om te experimenteren, fouten te maken en nieuwe dingen te ontdekken. Meer en meer ontdek ik dat het goede nieuws van God gaat over recht: God wil dat alle kromme toestanden in ons leven en in de wereld weer recht worden. Het evangelie is een prachtig verhaal over mensen die beter worden, puinhopen die opgeruimd worden en ellende die hersteld wordt. Tegelijk is de Bijbel heel reëel: ellende, puinhoop, pijn, onzekerheid en twijfel mogen er allemaal zijn en horen bij het leven. Hier op deze aarde wordt het niet perfect en daar moeten we mee dealen.
Daarom ga ik als predikant ook niet voor perfect, maar voor zo goed mogelijk. Ik herken datzelfde streven bij de makers van de chocola van Tony Chocolonely. Zelf houd ik enorm van chocola, vooral van melkchocolade met kaneelbiscuit. Behalve lekker is die chocola ook nog eens zo eerlijk mogelijk gemaakt. Ik vind het mooi dat de makers tegelijk toegeven dat er wél slavenarbeid aan te pas is gekomen, ook al doen ze hun best hun productenslaafvrij te maken. Dat is heel eerlijk: voorlopig lukt dat niet.
Ook in mijn werk en in ons leven kom ik van alles tegen wat niet perfect is en wat ook niet perfect gaat worden. We zullen elkaar altijd pijn blijven doen en vreten van alles uit met deze wereld, maar tegelijk streven we naar zo eerlijk en zo goed mogelijk, net als de makers van deze chocola. Maar op de eerste plaats is zo’n reep natuurlijk gewoon ontzettend lekker!
Zo kijk ik ook naar het evangelie: dat goede nieuws is lekker, je wordt er vrolijk van en het is heerlijk om samen te delen. Ik vind het mooi om het verhaal van Jezus zo helder mogelijk en in al zijn eenvoud te vertellen. Daarna verbind ik dat goede nieuws graag met het leven hier en nu. De meeste mensen reageren daar positief op en vinden het fijn om samen te zoeken naar de relevantie van hun leven.
Als predikant moet je oppassen dat je jezelf niet teveel op de voorgrond zet. Ik denk juist dat je als dominee de neiging moet hebben jezelf overbodig te maken. In het beste scenario zou een kerk zonder predikant helemaal niks missen omdat gemeenteleden zelf de kerk goed kunnen aansturen en voldoende naar elkaar omkijken.
Natuurlijk kun je als predikant wel meerwaarde hebben. Ik vind het bijvoorbeeld fijn dat ik vanwege mijn theologische opleiding het verhaal van de Bijbel goed scherp in beeld kan krijgen. Daardoor kan ik mensen helpen te begrijpen wat er nu eigenlijk in de Bijbel staat, zodat zij het evangelie kunnen toepassen in hun eigen leven. Maar voor het aansturen van een kerk heb je geen dominee nodig. Jezus zelf heeft de leiding en woont met zijn Geest in de harten van iedereen die gelooft dat Hij Heer is. Daardoor leiden en sturen kerkleden zichzelf wel, met behulp van de Bijbel. Als je dat erkent, is een dominee niet meer iemand die je moet volgen maar wordt hij of zij iemand die naast je staat om samen achter Jezus aan te gaan, als een aanvoerder die deel uitmaakt van een winnend team.
